Aslı Eylem Kolbaş
İstanbul’da yaşayan bir sanatçı, akademisyen ve mimar olan Aslı Eylem Kolbaş, çizimi ve çeşitli hikaye anlatım tekniklerini kullanarak antroposeni ve kentsel durumu mimari tipolojiler üzerinden test eder. Kurguyu, mikro-anlatılarla yeniden bağlamsallaştırırken özneleri ‘insandan-fazlası’nı kapsayacak şekilde yeniden düzenler. Bunu yaparken yeni bir yapılı çevre inşa etmek yerine, var olan yapılı çevrenin içindeki potansiyellerle oluşturduğu düşleri irdeler.
Aslı Eylem Kolbaş is an artist, academic, and architect based in Istanbul. She uses drawing and various storytelling tools to explore the anthropocene and urban conditions while examining architectural typologies. She re-contextualizes the fiction with micro-narratives, while rearranging the subjects to include the ‘more-than-human’. In doing so, she experiments with the dreams she forms by the potentials in the existing built environment, rather than constructing a new one.
İlk Tasarım Önerisi
Tasarım nesneleri, tekil nesneler olmaktan ziyade; şekillendirdikleri çevrenin ve tarihsel bağlamın birer parçasıdır – bir sokak, bir mahalle, bir topluluk gibi. Şimdiye kadar tasarım nesneleri sadece insanlar tarafından uyum sağlanacak özneler olarak koşullandırıldı ve insan bedeni bu tasarımın standart ölçüm kriteri olarak tanımlandı. Ancak artık, tasarım kriterlerinde bildiklerimizi unutmak ve yeniden öğrenmek, insan olmayanları da öznelere eklemek gerekiyor.
Var olan bir tipolojiden yola çıkarak tasarlanan bu mobilya, insan merkezli tarihsel ikizine bir dönüş yaparken, karmaşık, sürekli değişen bir iç mekan, mimari ve hatta kentsel ortamda iletişim kurabiliyor.
Initial Design Proposal
Design objects are more than singular/non-referential beings; they are part of the environment they shape, as well as the historical context, like a street, a district, or a community. So far, design objects have only been conditioned by humans as subjects to accommodate, and the human body has been defined as the standard measurement criterion of this design. But now, it is necessary to un-learn and re-learn what we know in the design criteria to add non-humans as subjects to the agents.
This designed furniture, which stems from an existing typology, is a twist on its human-centered historical twin, while it can be communed in a complex, ever changing interior, architectural, and even urban environment.
Tasarım Geliştirme ve Üretim Süreci
Tasarım, Hollandalı keşiş ve mimar olan Dom Hans van der Laan’ın, ‘plastik sayı’ olarak adlandırdığı kavram ile tasarladığı bir kilise bankına dayanıyor. Plastik sayı, van der Laan’ın o dönemde Modernizm akımının etkisi altında uzunca bir süre araştırdığı ve üzerinde düşündüğü bir rasyonel düzen sistemidir. Bu sistem, sayılar ve oranlar üzerinden ilerler. Tasarım süreci boyunca plastik sayı mantığına tabi kalınması, malzeme seçimi ve detayların kararlaştırılmasında bir kurallar sistemi oluşturur.
Bu tasarım, iki yönlüdür. Hem var olana işaret ederek var olanın değerini hatırlatır hem de bu rasyonel ve insan odaklı tasarım anlayışını tersine çevirmek ister. Tasarımın bu iki yönlülüğü, iki farklı türden malzeme kullanımı ile ifade edilir.
Detaylar ise tasarımın doğasını sorgulayarak değiştiren düğümler olarak karşımıza çıkıyor. Üreticiyle kurulan iletişim; sürecin ne denli bir müştereklik gerektirdiğini ve malzemenin doğasını anlamaya yardımcı olurken yeni aktörleri insandan-fazlası olarak tanımlar.
Design Development and Production Process
The reference for the design is based on a church bench designed by the Dutch monk and architect, Dom Hans van der Laan, with what he called the ‘plastic number'. The plastic number is a system of rational order on which van der Laan ruminated, under the influence of the Modernism movement at the time. This system is driven by numbers and ratios. Throughout the design process, being liable to a plastic number becomes a rule system for choosing materials and deciding on details.
The design is twofold. While it wants to point out the existing value and remind people of that value; it also cares about reversing this rational and human-oriented design approach. This is expressed by the use of two different materials.
Then again, the details appear as knots that change the nature of the design by questioning it. Contacting the producer shows how much commonality is required and helps to understand the nature of the material as well as identify its actors as more-than-human as new subjects.
Aslı Eylem Kolbaş'ın (Speculating) Dom Hans van der Laan’s (Irrational) Bench, ömrü boyunca 276,2 kg CO2e'yi (karbondioksit eşdeğeri) atmosferin dışında tutacaktır.
Proje Yaşam Döngüsü Değerlendirmesi için aşağıdaki bağlantıya tıklayınız.
For the duration of its lifetime, (Speculating) Dom Hans van der Laan’s (Irrational) Bench by Asli Eylem Kolbas will keep 276.2 kg of CO2e (carbon dioxide equivalent) out of the atmosphere.
Click on the link below for Project Life Cycle Assessment.